Першым экспанатам будучага музея была драўляная ступа з таўкачом, якую прынесла ў 1991 годзе выпускніца 1996 года Пацкевіч Дар’я. Гэтыя экспанаты размяшчаліся ў класным пакоі кабінета беларускай мовы і літаратуры.
      Акрамя знаёмства з традыцыямі, звычаямі і абрадамі беларусаў, удзельнікі гуртка «Спадчына» пачалі ладзіць паходы-экспедыцыі, якія былі выкліканы неабходнасцю набыцця новых матэрылаў для выступленняў. Першая такая экспедыцыя была арганізавана ў вёску Новая Дражня Асіповіцкага раёна, родную вёску кіраўніка гуртка, настаўніцы беларускай мовы і літаратуры Жаўрыд Клаўдзіі Канстанцінаўны. Вынікам гэтай экспедыцыі сталі новыя экспанаты: церніца, калесня, калаўроты, прасніцы, лапці-кавярзні, лапці-пахлакі, цэп малацьбітны, карац, берасцяны кораб, фрагменты ткацкага станка, маслабойка, жорны.
     Прывезеныя экспанаты вельмі зацікавілі вучняў, якія ў час наведвання кабінета беларускай мовы і літаратуры з цікавасцю знаеміліся з прадметамі народнага ўжытку. Амаль што на кожных занятках гуртка гучала прапанова знайсці і прынесці ў школу новыя рэчы з мінулага нашага краю. Так у этнаграфічным кутку з’явіліся: біклага для вады, шуфель для правейвання зерня, ільночасалкі, верацёны, вырабы з ільну: ручнікі, абрусы, посцілкі, вышываныя рэчы і іншыя.
      Экспанатаў станавілася ўсё больш і больш, і адміністрацыя школы выдзеліла ў 1993 годзе для этнаграфічнага кутка памяшканне рэкрыацыі, якую адгарадзілі ад калідора, плошчай 35,62 м². Адну сцяну памяшкання аформілі пад інтэр’ер вясковай хаты, зрабілі макет рускай печы, паліцы, лаўкі; адгарадзілі ўмоўна хату (жылую) ад каморы і сенцаў. Так з’явіўся этнаграфічны куток «Беларуская хатка»,які прадстаўляў быт беларускіх сялян канца XIX - пачатку XX стагоддзя.
     Шмат каштоўных прадметаў даўніны прадставілі музею і супрацоўнікі школы. Так дзякуючы Шыцікавай А.С., былой настаўніцы беларускай мовы і літаратуры, у этнаграфічным кутку з’явіліся драўляныя расчоскі, элементы нацыянальнага касцюма Касцюковіцкага раёна Магілёўскай вобласці: кофта, фартух, лапці, ручнік. Шчамялёў А.Ц., дырэктар школы, прывёз з роднай вёскі Пачапок прылады працы, якімі карысталіся жыхары Бялыніцкага раёна: колы, фрагменты санак, дугу, калаўрот, ночвы і іншыя. Мельнік І.М., настаўніца абслугоўваючай працы, прынесла вышываныя занавескі, ільняное палатно (кужэльнае і зрэбнае). Жаўрыд К.К прывезла драўляны ложак, бязмен, ліхтары, сталярныя інструменты, драўляныя вілы, дзяжу.
      Некаторыя экспанаты для музея зрабілі самі ўдзельнікі гуртка «Спадчына». Па ўзоры, якія бачылі ў энцыклапедыі «Этнаграфія Беларусі», былі зроблены лаўкі, лучнік; калыска-зыбка, якая падвешвалася да столі.
      У кутку з’явілася некалькі беларускіх нацыянальных касцюмаў, зробленых рукамі вучняў. Пазней з набытых экспанатаў беларускага нацыянальнага касцюма была зроблена невялікая (4 касцюмы) экспазіцыя, дзе прадстаўлены традыцыйныя элементы беларускага нацыянальнага мужчынскага і жаночага адзення.
      У 2006 годзе колькасць экспанатаў асноўнага фонда этнаграфічнага кутка «Спадчына» дасягнула 170, і ў кастрычніку 2006 года было прынята рашэнне аб стварэнні школьнага этнаграфічнага музея «Спадчына», у якім прадстаўлены вырабы ткацтва, ганчарства, сталярныя вырабы, вырабы з лазы і лыка, прадметы хатняга ўжытку, якімі карысталіся нашы продкі.
     Сёння музей мае наступныя экспазіцыі:«Самаробныя прылады працы», «Прадметы хатняга ўжытку», «Саматканыя вырабы», «Традыцыі мінулага ў сучасным дэкаратыўна-прыкладным мастацтве». Нацыянальныя касцюмы, зробленыя рукамі вучняў
     Пры музеі ёсць кабінет, у якім захоўваецца дакументацыя, распрацоўкі мерапрыемстваў, цікавы матэрыял па гісторыі роднага краю, стэнды «Гэта цікава ведаць», «Мы знаёмімся з родным краем».
     У музеі выбраны і дзейнічае савет музея і экскурсаводы, якія праводзяць аглядныя і тэматычныя экскурсіі, выпускаюцца насценныя газеты, прысвечаныя народным святам, традыцыям і абрадам роднага краю.
Фонды музея камплектуюцца дзякуючы экспедыцыям, прапагандысцкай рабоце сярод навучэнцаў і іх бацькоў, супрацоўнікаў школы.